Raporty IChTJ. Seria B nr 2/2019
(Application of ionizing radiation for treatment of sludge from waste water treatment plant. „Zero-energy” technology for sewage sludge treatment)
Marcin Sudlitz, Andrzej G. Chmielewski
Z roku na rok obserwuje się wzrost ilości osadów ściekowych generowanych w wyniku działania komunalnych biologicznych oczyszczalni ścieków. W Polsce w 2016 roku sumaryczna ilość osadów ściekowych ze ścieków komunalnych i przemysłowych wyniosła 947,2 tys. ton s.m., a w 2017 roku wzrosła do 1035,2 tys. ton s.m. Obowiązujący w Polsce od 2016 roku zakaz składowania osadów ściekowych na składowiskach odpadów sprawia, że konieczne jest opracowanie innych sposobów zagospodarowania tych odpadów. Możliwe jest wykorzystanie osa-dów ściekowych jako nawozu, jednak konieczna jest ich higienizacja ze względu na obecność jaj pasożytów i bakterii patogenicznych, które mogłyby skazić plony. Metody higienizacji, takie jak pasteryzacja czy termokondycjonowanie, są kłopotliwe ze względu na wysokie koszty zużycia energii. Kompostowanie wymaga czasu i przestrzeni, a ponadto kłopotliwe dla oko-licznych mieszkańców mogą być odory. Wapnowanie wiąże się z koniecznością dodawania dużych ilości kosztownych związków chemicznych podnoszących pH, co nie zawsze jest korzystne. Możliwe jest użycie osadów ściekowych jako surowca do produkcji biogazu na drodze fermentacji beztlenowej. Powstały poferment można wykorzystać jako nawóz rolniczy. Jednak proces fermentacji nie eliminuje patogenów, dlatego należy poferment poddać procesowi hi-gienizacji. Do higienizacji osadów ściekowych można wykorzystać promieniowanie jonizujące ze względu na jego destrukcyjne właściwości w stosunku do żywych komórek. Z prowadzonych wcześniej w Instytucie Chemii i Techniki Jądrowej (IChTJ) doświadczeń wynika, że dawka 6 kGy całkowicie eliminuje jaja pasożytów, natomiast dawka 7 kGy zmniejsza ilość bakterii patogenicznych o cztery rzędy wielkości. Promieniowanie powoduje również dezintegrację osadów ściekowych i zwiększenie chemicznego zapotrzebowania na tlen (ChZT)w cieczy, który to parametr jest wskaźnikiem dostępności składników odżywczych dla bakterii metanogennych. Możliwe jest stworzenie „zeroenergetycznej” instalacji do fermentacji metanowej osadów ściekowych z wykorzystaniem akceleratora elektronów. Zdezintegrowany i zhigienizowany poprzez napromieniowanie wiązką elektronów osad stanowiłby surowiec do fermentacji, natomiast akcelerator mógłby być zasilany energią elektryczną uzyskaną z generatora zasilanego biogazem wyprodukowanym w instalacji, co czyniłoby tę instalację energetycznie samowystarczalną.