Stres oksydacyjny

Sygnalizacja komórkowa w obronie przed skutkami stresu oksydacyjnego - w szczególności rola szlaku przekazywania sygnału NRF2/KEAP1 i NF-κB w odpowiedzi komórkowej na czynniki wywołujące stres oksydacyjny, takie jak toksyny, promieniowanie jonizujące, nanocząstki. Nacisk w tej części badań położony jest na zagadnienia regulacji ekspresji kluczowych dla sygnalizacji genów NRF2/KEAP1 i NF-κB. Podstawowe wykorzystywane techniki to metoda ilościowego oznaczania kopii mRNA – Real-Time PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy w czasie rzeczywistym) oraz techniki biologii molekularnej i biochemii: transfekcja komórek konstruktami zawierającymi gen reporterowy lucyferazy, klonowanie i analiza promotorów transkrypcji genów, analiza ekspresji genów reporterowych w fuzji z elementami regulatorowymi, Western-blotting, immunocytochemia, immunoprecypitacja i inne. W badaniach wykorzystywane są modele komórkowe odzwierciedlające mechanizmy patogenezy schorzeń istotnych z punktu widzenia interesu społecznego. Są to - model myszy pozbawionych genu dysmutazy ponadtlenkowej odzwierciedlający warunki podwyższonego stresu oksydacyjnego charakterystycznego w nowotworzeniu i stwardnieniu zanikowym bocznym (w ramach zakończonego grantu), a także komórkowy model choroby Parkinsona. W tym ostatnim badana będzie rola białka PGAM5 w relacji pomiędzy szlakiem odpowiedzi na stres oksydacyjny NRF2/KEAP1 a szlakami związanymi z programowaną śmiercią komórek.